🔸 باید پذیرفت که سینمای مستقل اجتماعی ایران دیگر رمقی برای ادامه ندارد. نگاهی به چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر نشان می‌دهد که سینمای مستقل، در این دوره کاملاً به حاشیه رانده شده است. آثار راه‌یافته به بخش رقابتی و فهرست نامزدها به‌وضوح گواهی بر این واقعیت است.
🔹 فیلم‌های بچه مردم (مؤسسه خیریه بهشت امام‌رضا)، موسی کلیم‌الله (صدا و سیما)، شمال از جنوب غربی (بنیاد روایت فتح)، و زیبا صدایم کن (کانون پرورش فکری) در این جشنواره رکورددار بیشترین تعداد نامزدی هستند. در مقابل، تنها آثار مستقل برجسته «گوزن‌های اتوبان» و «رها» با نامزدی در ۸ و ۶ رشته، توجه هیئت داوران را به خود جلب کرده‌اند. سایر فیلم‌های مطرح مانند تاکسی‌درمی، ۱۹۶۸، اسفند و صیاد نیز همگی با حمایت بودجه‌های دولتی تولید شده و در مجموع در ۱۵ رشته نامزد شده‌اند.
🔸 نگاهی دقیق‌تر نشان می‌دهد که فیلم‌های مهمی که از جشنواره کنار گذاشته شده‌اند، همگی توسط بخش خصوصی تولید شده‌اند. از غریزه، قاتل و وحشی، پیر پسر گرفته تا رکسانا و بی‌سر و صدا؛ آثاری که حضورشان می‌توانست فضای رقابتی جشنواره را متعادل‌تر کند و مانع از سلطه مطلق فیلم‌های دولتی شود.
🔹 سخت است باور کنیم این اتفاقات تصادفی بوده‌اند. حالا با اطمینان می‌توان گفت نفس سینمای مستقل به شماره افتاده است. هزینه‌های تولید سرسام‌آور شده و اندک فیلم‌های ساخته‌شده توسط بخش خصوصی، نه فرصتی برای دیده‌شدن در جشنواره پیدا می‌کنند و نه امکانی برای اکران عمومی!