«پیرپسر» همچنان در ایران روی زمین ماند.

در طول دو هفته گذشته برخی از اعضای هیات انتخاب فیلم جشنواره فجر پس از بازبینی فیلم «پیرپسر» پیام‌های بسیار پرمهری فرستادند که صمیمانه از آنها تشکر می‌کنم. گفتند و نوشتند که «فیلم شاهکار است.» «عالی است… عالی عالی…» حتی گفتند و نوشتند و صدا فرستادند که «با اختلاف بهترین فیلم جشنواره است»، «حسن پورشیرازی باید سیمرغ بگیرد»، «محمد ولی‌زادگان سیمرغ میگیرد» و «پرچمت بالاست».

تا دیروز جمع بندی صحبت هیات انتخاب با تهیه کننده و بنده این بود که فیلم از هفت نفر اعضای انتخاب، هفت رای مثبت گرفته است. حتی شنیدیم که رئیس جشنواره نیز از فیلم و رای هیات انتخاب خود مقابل اعضای نمادین پروانه نمایش دفاع کرده است و در نهایت این حاصل شد. دولتی که مدعی بود و قرار بود باز کند فضا را! جشنواره‌ای که میگفت بشتابید فیلم‌هایتان را بدهید که ما مثل سه سال قبل نبستیم. ما شق القمر بلدیم… حالا حتی فیلم منتخب هیات انتخاب خود را کنار میزند.

من در سال گذشته به دلیل خفقانی که در فضا احساس میکردم با ارايه فیلم به جشنواره به طور صریح مخالفت کردم. اما امسال با وجود بدبینی عمیقم، انقدر پیغام و پیام فرستادند و البته انقدر شعار دادند که من دیگر توجیهی پیش دیگران نداشتم. تحلیل همکاران این بود که فجر فضا را برای شرایط اکران و بازگشت سرمایه فراهم خواهد کرد و از همه مهم تر تعدادی از ایرانیان این فیلم را مثل خارجی‌ها خواهند دید ولی دیدیم که نشد. بله رفقا اینها ناخن خشک تر از این حرفا هستند.

جز قلبِ تیره هیچ نشد حاصل و هنوز
باطل در این خیال که اِکسیر می‌کنند
گویند رمزِ عشق مگویید و مشنوید
مشکل حکایتیست که تَقریر می‌کنند.